فربد جوجو، پسر مامان

  الهی من قربون پسر با احساسم برم که اینقدر مامانش رو دوست داره وقتی از یه چیزی خوشم میاد میگم وای این چقدر قشنگه میگی : می خرم برات وقتی آرایش می کنم یک کمی به خودم میرسم میگی : مامان خوشگل شدی ها موهام رو که رنگ می کنم میگی : خیلی رنگش خوشگل شده آخ که مامان فدات بشه وقتی این حرف ها رو می شنوم دیگه هیچی از هیچ کسی نمی خوام منم میگم آخه تو تمام زندگی منی، عشقمی، جونمی، نفسمی خدایا شکرت روزی صد هزار بار شکرت روز به روز بیشتر به این نتیجه میرسم که هیچ عشق زمینی وجود نداره که به اندازه عشق مادر و فرزند عمیق و زیبا باشه ...

از وقتی بیدار میشی تا موقع خواب یک سره داری نق می زنی که یا یکی بیاد خونمون یا من برم خونه فلانی همسایه ها دیگه از دست تو نمی دونند کجا فرار کنند اسمت رو گذاشتند موش خونگی ، بر حسب اتفاق اگه همزمان در خونه ما با همسایه بغلی با هم باز بشه و بزرگترها شروع به احوال پرسی کنند تو مثل موش از وسط بزرگت ها رد میشی و میری تو خونه همسایه . خیلی احساس تنهایی می کنی و همش دوست داری کسی بیاد خونمون بهت میگم فربد بریم مهد اونجا کلی دوست پیدا می کنی ، با اون چشم های قشنگت نگاهم می کنی و حالت گریه به خودت می گیری و میگی: چرا منو دوست نداری ؟ ...

یه روز صبح بعد از خوردن صبحانه ، یک کمی از غذات رو بالا آوردی و بهم گفتی مامان بیا ببین ، اومدم پیشت و گفتم ای وای بالا آوردی در جواب گفتی نه پایین آوردن خوب راست گفتی وروجک، با این حرف زدن هات منو دیونه تر میکنی . ...